Piłka Nożna

Nie ma już w Ekstraklasie drużyny bez porażki. Górnik Zabrze przegrał z Zagłębiem Lubin 2-0. Chociaż przez cały mecz zabrzanie przeważali, to nie potrafili przełożyć tej przewagi na gole. Zagłębie skutcznie kontrowało i wygrało mecz. Coś się po meczu w zeszłym tygodniu z Wisłą Kraków zacięło i zabrzanie nie potrafią strzelić bramki. Po porażce spadli na drugie miejsce w tabeli i Marcin Brosz ma nad czym myśleć przez najbliższe dwa tygodnie, żeby wymyślić skuteczną taktykę na mecz z niespodziewanym liderem Ekstraklasy Rakowem Częstochowa. Może to jednak być tym trudniejsze, gdyż mówi się o odejściu najskuteczniejszego zawodnika, Jesusa Jimeneza do jednego z klubów ukraińskich.

Legia Warszawa  znowu odpadła z europejskich pucharów. Można powiedzieć, takie rzeczy się zdarzają, a w przypadku Legii to stndard. Problem jednak w tym, że styl w jakim Legia to zrobiła woła o pomstę do nieba. Nie tylko piłkarze Karabachu, ale wszyscy oglądający ten mecz przecierali oczy i zastanawiali się czy można grać jeszcze gorzej. Azerowie, chyba śladem Górnika Zabrze z meczu ligowego z Legią, pogrywali sobie bezkarnie w polu karnym Legii, a piłkarze Legii zachowywali się, jak we mgle.

Zmiany trenera nic nie wniosły do gry Legii, bo wnieść nie  mogły, gdyż Legia to drużyna bez stylu, ambicji i woli walki. Czytałem, że trener Michniewicz wprowadził nowe metody treningowe: drony, piłkarze trenowali -  obrońcy osobno, napastnicy osobno. Myślę, że trener Michniewicz też powinien po takiej kompromitacji potrenować osobno bez jakiejkolwiek drużyny.

Media przed meczem z Karabachem liczyły ile to Lgia może zarobić na fazie grupowej. Pompowano balonik, który był z bardzo lichego materiału. Teraz, zamiast budować silną drużynę i zatrudnić fachowca, który nada styl tej drużynie, zacznie się wyprzedaż, bo kasa musi się zgadzać. Tak panie Miodulski nie buduje się drużyny. Przy budowie drużyny trzeba mieć cierpliwość. W Legii coś dobrego zaczęło się za Jacka Magiery, ale niestety, nie pozwolono mu popracować. Szkoda.

Wszyscy po nagrodach UEFA dla Roberta Lewandowskiego pieją z zachwytu, że to jest najlepszy polski piłkarz w historii, wręcz dobro narodowe. Nie mam nic do Roberta Lwandowskiego i to co osiągnął w minionym sezonie nie podlega dyskusji. Przy braku sucesów polskiej piłki nożnej w obecnych czasach, jest to rzeczywiście wyczyn, bo wreszcie polski piłkarz coś osiągnął. Zapominamy jednak w tym wszystkim o jednym, że polska piłka nożna na arenie międzynarodowej miała już kiedyś wielkie sukcesy i takie zachwyty nad Robertem Lewandowskim są przynajmniej niestosowne w stosuknu do tych, którzy kiedyś te sukcesy odnosili.

Młode pokolenie w naszym kraju może nie wiedzieć, ale starsi kibice interesujący się od lat piłką nożną pamiętają, że większe sukcesy od Lewandowskiego odnosili chociażby Zbigniew Boniek /wygranie Ligi Mistrzów i trzecie miejsce na świecie z reprezentacją/, Józef Młynarczyk /wygranie Ligi Mistrzów i trzecie miejsce na świecie z reprezentacją/, Jerzy Dudek /wygranie Ligi Mistrzów/. Trzeba też wspomnieć o wspaniałych piłkarzach Gónika Zabrze, którzy dotarli aż do finału Pucharu Zdobywców Pucharu.

W tej naszej euforii przestańmy ustawiać nagrody UEFA dla Lewandowskiego i zdobycie pucharu Ligi Mistrzów, ponad inne sukcesy polskich piłkarzy. Wiadomo, nie codziennie strzela się ponad trzydzieści bramek w Bundeslidze, ale już w Lidze Mistrzów decydujące o sukcesie Bayernu gole strzelali inni piłkarze. Poza tym, wygranie Ligi Mistrzów to wspaniałe interwencje Manuela Neuera, który w finale obronił przynajmniej trzy stuprocentowe szanse Francuzów i gdyby nie Neuer, zdobycie pzez Bayern jednej bramki w finale mogłoby nie wystarczyć.

Cieszmy się, ale z umiarem. Niech Lewandowski pokaże coś więcej niż zawsze w reprezentcji, bo jak na razie, udaje zmęczonego i nie przyjeżdża na mecze z Holandia i Bośnią i Hercegowiną, bo na pewno w tych meczach by nie błyszczał. Chciałbym, żeby wreszcie coś pokazał w reprezentacji, bo na razie za braki sukcesów reprezentacji winę - jak to zwykle u nas jest - ponosi trener reprezentacji. Zapominamy, że to jednak piłkarze grają. Błyszczenie na tle Łotwy, Litwy, czy Estonii, to trochę za mało, jak na takiego piłkarza.